THE EFFECT OF WATER VAPOR DIFFUSION RESISTANCE FACTOR OF INSULATION MATERIALS FOR OUTER WALLS ON CONDENSATION
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Condensation, which is the result of water vapor diffusion, affects the heat transfer in the building material negatively. The condensation which is seen mostly in winter seasons at building materials, occurs when the surface temperature of the building material in contact with air falls below the raw temperature of the air. In this case, condensed water may cause mildew, fungal growth, odors, and deterioration of dye and building materials or adversely affected thermal insulation on the walls. Materials used for thermal insulation in buildings constitute resistance against water vapor diffusion. Water vapor diffusion resistance factor (VDRF) of materials can vary over a wide range. In this study, considering VDRF range that is commonly encountered in insulation applications, the effect of VDRF of insulation materials on condensation within constructions, and on the minimum thickness of insulation required to prevent this condensation accordingly were examined. Externally insulated wall was taken as sample wall model, heat and mass transfer calculations from wall unit area and insulation thickness minimization were performed for different indooroutdoor temperatures and relative humidity values. As a result of the analysis conducted, in constant indoor-outdoor conditions in general, as VDRF increases, the risk of condensation inside the wall first decreases and then increases. Minimum insulation thickness that is required to be applied to prevent condensation also shows a similar trend depending on the VDRF. For constant VDRF, it was come to the conclusion that as the difference between indooroutdoor temperatures and relative humidity increases, the risk of condensation and consequently required insulation thickness increases.
Su buharı difüzyonu sonucu oluşan yoğuşma, yapı malzemelerindeki ısı transferini olumsuz yönde etkiler. Yapı malzemelerinde genellikle kış mevsiminde görülen yoğuşma, hava ile temas eden yapı malzemesi yüzey sıcaklığının havanın çiy noktası sıcaklığının altına düşmesiyle gerçekleşir. Bu durumda yoğuşan su duvarlarda küf, mantar üremesi, koku, boya ve yapı malzemesi bozulmalarına veya ısı yalıtımın olumsuz etkilenmesine neden olabilir. Binalarda ısı yalıtımı için kullanılan malzemeler, su buharının difüzyonuna karşı direnç (VDRF) oluşturmaktadır. Malzemelerin VDRF geniş bir aralıkta değişkenlik gösterebilmektedir. Bu çalışmada yalıtım uygulamalarında sıklıkla karşılaşılan su buharı difüzyon direnç aralığı dikkate alınarak, yalıtım malzemesi VDRF’nin yapı içindeki yoğuşmaya ve buna bağlı olarak yoğuşmanın önlenmesi için gerekli minimum yalıtım kalınlığına olan etkisi incelenmiştir. Örnek duvar modeli olarak dıştan yalıtımlı duvar tipi ele alınmış, farklı iç-dış ortam sıcaklık ve bağıl nem değerleri için duvarın birim alanından olan ısı-kütle transferi hesaplamaları ve yalıtım kalınlığı minimizasyonu yapılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, genel olarak sabit iç-dış ortam koşullarında, yalıtım malzemesi su buharı difüzyon direnci arttıkça duvar içindeki yoğuşma riski önce azalmakta sonra artmaktadır. Yoğuşmanın gerçekleşmemesi için uygulanması gerekli minimim yalıtım kalınlığı da buna benzer bir eğilim göstermektedir. Sabit VDRF için ise, iç-dış ortam arasındaki sıcaklık ve bağıl nem farkı arttıkça, yoğuşma riski ve buna bağlı olarak gerekli yalıtım kalınlığının arttığı sonucuna varılmıştır.
Su buharı difüzyonu sonucu oluşan yoğuşma, yapı malzemelerindeki ısı transferini olumsuz yönde etkiler. Yapı malzemelerinde genellikle kış mevsiminde görülen yoğuşma, hava ile temas eden yapı malzemesi yüzey sıcaklığının havanın çiy noktası sıcaklığının altına düşmesiyle gerçekleşir. Bu durumda yoğuşan su duvarlarda küf, mantar üremesi, koku, boya ve yapı malzemesi bozulmalarına veya ısı yalıtımın olumsuz etkilenmesine neden olabilir. Binalarda ısı yalıtımı için kullanılan malzemeler, su buharının difüzyonuna karşı direnç (VDRF) oluşturmaktadır. Malzemelerin VDRF geniş bir aralıkta değişkenlik gösterebilmektedir. Bu çalışmada yalıtım uygulamalarında sıklıkla karşılaşılan su buharı difüzyon direnç aralığı dikkate alınarak, yalıtım malzemesi VDRF’nin yapı içindeki yoğuşmaya ve buna bağlı olarak yoğuşmanın önlenmesi için gerekli minimum yalıtım kalınlığına olan etkisi incelenmiştir. Örnek duvar modeli olarak dıştan yalıtımlı duvar tipi ele alınmış, farklı iç-dış ortam sıcaklık ve bağıl nem değerleri için duvarın birim alanından olan ısı-kütle transferi hesaplamaları ve yalıtım kalınlığı minimizasyonu yapılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, genel olarak sabit iç-dış ortam koşullarında, yalıtım malzemesi su buharı difüzyon direnci arttıkça duvar içindeki yoğuşma riski önce azalmakta sonra artmaktadır. Yoğuşmanın gerçekleşmemesi için uygulanması gerekli minimim yalıtım kalınlığı da buna benzer bir eğilim göstermektedir. Sabit VDRF için ise, iç-dış ortam arasındaki sıcaklık ve bağıl nem farkı arttıkça, yoğuşma riski ve buna bağlı olarak gerekli yalıtım kalınlığının arttığı sonucuna varılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Termodinamik, Mühendislik, Hava ve Uzay, Mühendislik, Kimya, Mühendislik, Makine
Kaynak
Isı Bilimi ve Tekniği Dergisi
WoS Q Değeri
N/A
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
38
Sayı
2
