Eskişehir, Çatacık Ormanlarında sarıçam meşcere yapılarının geyik (Cervus elaphus)'in habitat tercihi üzerine etkileri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Bursa Teknik Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Tez kapsamında Çatacık Ormanları'nda Arıkaya, Gümeledere ve Değirmendere şefliklerinde yer alan sarıçam meşcerelerinde gerçekleştirilen silvikültürel müdahalelerin, Kızıl Geyik (Cervus elaphus) habitat tercihi üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Çalışma orman yönetimi ve doğal yaşamın sürdürülebilirliği açısından önemli olan bu ilişkiyi anlamayı hedeflemektedir. Kızıl Geyik (Cervus elaphus) için yapılan bu çalışma amenajman planlarında ve silvikültürel planlarda bu tür için önemli habitat unsurlarını ortaya koymaktadır. Çalışmada Fotokapan Tekniği, Dolaylı Sayım Teknikleri ve Röportaj Tekniği kombine edilmiştir. Kızıl Geyik'in arazide en sık kullandığı meşcerelerin daha çok tensil sahaları ve kaliteye yönelik budama yapılan ilk aralama meşcereleri olduğu tespit edilmiştir. Kızıl geyiklerin doğal ortamlarında kendilerini güvende hissedebilmeleri için kenarında sık orman olan orman içi açıklıklarda dinlendikleri görülmüştür. Beslenmek için ise otlanmanın yoğun olduğu orman içi açıklıkları daha çok tercih ettiği anlaşılmıştır. Ormanın sık olan kısımlarında yani a, ab, b çağlarında ve 3 kapalı kısımlarında neredeyse yok denecek kadar az geyik varlığına rastlanılmıştır. Kış döneminde yüksek kesimlerde kar yağması ve otların erkenden kuruması sonucu besin ihtiyaçlarını karşılayamadığı için daha düşük rakımlara gittikleri belirlenmiştir. Alanda yapılan çalışmalarda Kızıl geyiklerin boynuzlarındaki gelişimin tamamlandıktan sonra kadifemsi ve tüylü olan kılıftan kurtulmak için ağustos ve eylül aylarını tercih ettiği, c ve d çağlarındaki meşcereleri kullandığı, belirlenmiştir. Kızıl geyiklerin orman içindeki genç sürgünlerin olduğu 6 ila 12 çap arasındaki sarıçamların kabuklarını suyun fidana yürüdüğü zaman yani vejetasyon döneminin başında besin ve su ihtiyacını karşılamak için tercih ettiği görülmüştür. Ayrıca ince çaplı (6-8 cm) titrek kavak bireylerini yedikleri de kaydedilmiştir.
Within the scope of the thesis, the effects of silvicultural interventions on the habitat preference of Red Deer (Cervus elaphus) in the yellow pine stands located in Arıkaya, Gümeledere and Değirmendere directorates in Çatacık Forests were investigated. The study aims to understand this relationship, which is important for forest management and sustainability of wildlife. This study for Red Deer (Cervus elaphus) reveals important habitat elements for this species in management plans and silvicultural plans. Camera trap technique, indirect counting techniques and interview technique were combined in the study. It was determined that the stands most frequently used by Red Deer in the field are mostly regeneration areas and first-growth stands where quality-oriented pruning is carried out. In order to feel safe in their natural habitat, red deer rested in forest clearings with dense forest on the edge. For feeding, it was understood that they prefer openings in the forest where grazing is dense. In the dense parts of the forest, i.e. a, ab, b ages and 3 closed parts, there were almost no deer. It was determined that they went to lower altitudes because they could not meet their nutritional needs as a result of snowfall and early drying of grasses in high areas during the winter period. In the studies conducted in the area, it was determined that red deer prefer August and September to get rid of the velvety and hairy sheath after the development of their antlers is completed and use the stands in the c and d ages. It has been observed that red deer prefer the bark of yellow pines between 6 and 12 diameters with young shoots in the forest to meet their nutritional and water needs at the beginning of the vegetation period, when the water walks to the sapling. It was also recorded that they eat aspen individuals with a thin diameter (6-8 cm).
Within the scope of the thesis, the effects of silvicultural interventions on the habitat preference of Red Deer (Cervus elaphus) in the yellow pine stands located in Arıkaya, Gümeledere and Değirmendere directorates in Çatacık Forests were investigated. The study aims to understand this relationship, which is important for forest management and sustainability of wildlife. This study for Red Deer (Cervus elaphus) reveals important habitat elements for this species in management plans and silvicultural plans. Camera trap technique, indirect counting techniques and interview technique were combined in the study. It was determined that the stands most frequently used by Red Deer in the field are mostly regeneration areas and first-growth stands where quality-oriented pruning is carried out. In order to feel safe in their natural habitat, red deer rested in forest clearings with dense forest on the edge. For feeding, it was understood that they prefer openings in the forest where grazing is dense. In the dense parts of the forest, i.e. a, ab, b ages and 3 closed parts, there were almost no deer. It was determined that they went to lower altitudes because they could not meet their nutritional needs as a result of snowfall and early drying of grasses in high areas during the winter period. In the studies conducted in the area, it was determined that red deer prefer August and September to get rid of the velvety and hairy sheath after the development of their antlers is completed and use the stands in the c and d ages. It has been observed that red deer prefer the bark of yellow pines between 6 and 12 diameters with young shoots in the forest to meet their nutritional and water needs at the beginning of the vegetation period, when the water walks to the sapling. It was also recorded that they eat aspen individuals with a thin diameter (6-8 cm).
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Ormancılık, Orman Mühendisliği, Forestry, Forest Engineering
